Die ontmoeting

Als wij 1 stap naar God zetten, zet Hij er 3 naar ons toe. Dit is een uitspraak die ik ergens in de afgelopen weken heb gehoord en die ook mooi van toepassing is op mijn laatste paar weken hier in Zuid-Afrika.

Ik zal beginnen bij het begin. Naast alle Nederlandse studenten woont er nog een Nederlander in Genadendal; Alexander. Hij is zelf ook ooit als stagiair naar Zuid-Afrika gekomen, is hier verliefd geworden op een Zuid-Afrikaanse (Nathalie), en om een lang verhaal kort te maken. Zij zijn getrouwd, hebben samen zo'n 10 jaar in Nederland gewoond en zijn daarna weer samen terug gegaan naar Zuid-Afrika, waar ze nu al weer zo'n 7 jaar wonen en een heuse Nederlands ingerichte coffeeshop ('de ontmoeting') hebben.

Een paar weken geleden zat ik een beetje in een ‘geloofsdip’. Ik miste de kerk, het zingen, een goede preek en de 2-wekelijkse Bijbelstudies die ik normaal op zowel de huiskring als op de JOVO avonden heb. Nou wil het toeval (voor zover je het toeval kan noemen) dat ik op een zaterdagochtend op de markt in Greyton bij de kraam van Nathalie en Alexander liet vallen dat ik iets lekkers zocht voor die zondag uit de kerk. Zodoende kwam ik met Alexander in gesprek over waar ik hier in Genadendal naar de kerk ga en naar wat voor gemeente ik thuis normaal ga. Ik vertelde dat ik in Genadendal al een paar keer naar de Moravische kerk ben geweest, maar eigenlijk graag nog een keer naar een kerk zou willen met iets meer gospel. Alexander nodigde me uit om dan een keer met hun mee te komen naar hun kerk in Greyton. Zo gezegd, zo gedaan. Ik kon de dag erna met hun mee rijden, zodat ik ook niet alleen de kerk ik zou komen.

Bij de kerk aangekomen werd ik gelijk bij de deur al hartelijk welkom geheten. Ook tijdens de dienst werden de gasten welkom geheten en werd ik ook even persoonlijk aangekeken en welkom geheten. De dienst zelf had vrij veel weg van de diensten die ik zelf in Nederland gewent ben bij de V.E.G.. Eerst werden er mededelingen gedaan, vervolgens werd er veel gezongen (per week afwisselend begeleid door piano of gitaar) en tot slot een preek. De hele dienst was in het Engels, wat ik zo tijdens een kerkdienst makkelijker te volgen vond dat het Afrikaans wat er in de Moravische kerk gesproken werd. Na elke dienst wordt er met elkaar koffie gedronken. Ook tijdens dit koffiedrinken ben ik denk ik door bijna iedereen wel even aangesproken wie ik was, waar ik vandaan kwam en dat ze het leuk vonden dat ik er was. Hierdoor voelde ik me gelijk helemaal op mijn gemak en ook bijna thuis.

Ook werd ik gelijk uitgenodigd om met een groep mensen uit de kerk mee te gaan lunchen. Blijkbaar gaat een hele groep standaard zondags na de dienst gezellig ergens met elkaar lunchen. Ook dit was heel gezellig en hierdoor heb ik ook onder andere Nathalie en Alexander en hun gezin beter leren kennen. Tijdens deze lunch werd ik ook uitgenodigd voor de gebedsavonden die ze elke woensdagavond in de ontmoeting hebben, en de Christelijke filmavonden die ze elke vrijdagavond in de ontmoeting organiseren.

Die woensdag heb ik het gezamenlijke eten met de andere studenten
overgeslagen en ben ik gaan kijken bij de gebedsavond. Dit zijn avonden die Nathalie en Alexander zelf organiseren en waarop ze specifiek bidden voor Genadendal. Tijdens deze avond hoorde ik vaag iets over een groot ‘pray-event’ voor jongeren in Kaapstad de maandag erop. Hier was ik heel benieuwd naar geworden, maar was het vervolgens ook weer vergeten tot ik een paar dagen later een appje kreeg dat ze met een bus met jongeren uit Greyton en Genadendal daar heen wilden gaan en of ik ook mee wilde. Natuurlijk heb ik gelijk ‘ja’ gezegd! Dus zodoende ging ik de maandag erop met een groep van 24 mensen naar Kaapstad naar de ‘Youth Transformation Africa’ dag (YTA).

Dit event werd gehouden in het rugbystadion in Kaapstad. Doordat het in een stadion was en door de hele sfeer deed het hele gebeuren me een beetje denken aan de EO jongerendag in Nederland. We waren, tegen Afrikaanse gebruiken in, zowaar 2,5 uur te vroeg bij het stadion, maar konden er al wel in. Eenmaal binnen begon al vrij snel het voorprogramma. Er traden al diverse bandjes op, die voor mij zowel bekende als onbekende worship nummers zongen. Tijdens het programma werd er weer veel gezongen, werden er een aantal dansen opgevoerd op het podium en kwam er een spreker. Hij sprak onder andere over de uitspraak waar ik deze blog mee ben begonnen; ‘als wij 1 stap naar God zetten, zet Hij er 3 naar ons toe’. Ook werd er gedurende het programma veel gebeden. Voor zowel de jeugd zelf als voor heel het land Zuid-Afrika.

Naast de zondagsdiensten, de gebedsavonden en de filmavonden heb ik afgelopen zondag ook de ‘praise en worship’ bijeenkomst ontdekt. Elke zondag, begin van de avond, is er in Greyton een ‘praise en worship’ bijeenkomst. Hier wordt ruim een uur lang lekker gezongen, onder begeleiding van gitaar, keyboard en 4 zangers. Er werden voornamelijk Engelstalige nummers gezongen, afgewisseld met een paar Afrikaanse nummers. Ook hier kende ik een aantal nummers, maar zaten er ook een heel aantal onbekende nummers tussen. Zowel voor de zangdienst, als na de zangdienst kwamen hier weer heel veel mensen belangstellend naar me toe om te vragen wie ik was, waar ik vandaan kwam en wederom weer dat ze het leuk vonden dat ik er was en dat ik vooral vaker moest komen.

Door alle bovenstaande avonturen en activiteiten ben ik weer redelijk over mijn ‘geloofsdip’ heen. Ik krijg steeds meer een kring van Christenen om me heen, die me sterken en bemoedigen op zijn tijd en waar ik heel blij mee ben! Mede hierdoor ga ik er ook steeds meer tegenop zien dat ik over een goede 2 maanden al weer naar huis toe moet. Voor ik het weet zit mijn tijd hier er al weer op, maar gelukkig is er nog genoeg tijd over om nog heel veel te gaan zien en beleven hier! Daarover de volgende keer weer meer.

Groetjes, Doraleine