Het Grote Afscheid

Aan al het goede komt een eind is een bekende uitdrukking, maar hier de laatste tijd ook erg reëel. Na een ruime 4 maanden stage te hebben gelopen is het eind in zicht gekomen. De afgelopen week hadden we de community day, die ik samen met Naina en Maya mede georganiseerd heb, hadden we onze eindpresentatie, de laatste deadlines voor school, het afscheid op de L.R. Schmidt Laerskool en het afscheid van mijn huisgenootjes Roos en Renate. Een intense en heftige week dus. Ik zal bij het begin beginnen.

Het weekend voorafgaand aan deze hectische week ben ik samen met Roos, Maya, Lotte en Dewi nog een weekend naar Kaapstad geweest. Op vrijdag zijn Roos, Maya en ik nog een keer naar Long Market geweest, zodat Roos haar laatste souvenirs in kon slaan. Toen alle souvenirs binnen waren zijn we doorgelopen naar Bo-Kaap. Bo-Kaap is de kleurrijkste wijk van heel Kaapstad en is de wijk waar vroeger de slaven woonden. We hebben even door de wijk heen gelopen, hebben de nodige foto’s geschoten en zijn even het Bo-Kaap museum ingedoken. ’s Avonds zijn we met zijn allen lekker uit eten geweest en daarna zijn de andere 4 nog wat gaan drinken en ben ik vast terug gegaan naar het hostel om nog wat aan mijn schoolverslagen te werken.
Zoals te lezen in mijn vorige blog had ik samen met Roos, Lotte en Dewi de tafelberg al een keer beklommen. Maya had hem echter nog niet beklommen en wilde dit ook nog graag doen. En aangezien ik ook nog steeds graag wilde abseilen van de tafelberg heb ik hem samen met Maya nog een keer beklommen. Dit was erg leuk en weer een hele andere ervaring dan de eerste keer. Al aan het begin van het pad kwamen we 3 Afrikaanse meiden tegen die ook gingen klimmen. Aan de voet van de berg werden er door zowel hun als ons al de nodige foto’s geschoten waar we nog fris en fruitig op stonden, als vergelijkingsmateriaal voor als we eenmaal boven waren. We hadden allemaal redelijk hetzelfde klimtempo, waardoor we gedurende de hele klim steeds bij elkaar in de buurt bleven. Dit was heel gezellig en werkte ook heel motiverend. Zo begonnen we na een half uur klimmen elkaar al aan te moedigen dat we er bijna waren (ondanks dat we wisten dat we nog ruim 1,5 uur te gaan hadden). Naast alle aanmoedigingen en de nodige oppeppers is ook het nummer: ‘Who run the world? Girls!’ diverse malen van de berg af geschald. Dit alles heeft uiteindelijk wel goed geholpen want na een krappe 2 uur waren we alle 5 boven. Voor mij een verbetering van mijn vorige tijd dus! Helaas bleek eenmaal boven dat het abseilen weer niet door kon gaan, waardoor we na onszelf getrakteerd te hebben op wat lekkers, en de nodige foto’s toch maar weer samen met de kabelbaan naar beneden zijn gegaan. Die avond stond er nog een Kaapstadse Must-See op het programma; het ‘Africa Café’. Dit is een restaurant waar het personeel in echte Afrikaanse klederdracht rondloopt en waar je diverse gerechten uit heel Afrika voorgeschoteld krijgt. Zo hebben we onder andere ‘Vetkoek’, ‘Umngqusho’, ‘Congolese Spinach’, ‘Mwana wa Nkhosa’, ‘Xhosa Imifino Patties’ en ‘Channa Fish’ gegeten. De meeste gerechten waren best (heel) lekker en we hebben slechts een enkel gerecht laten staan omdat we het echt niet lekker vonden en niet weg kregen. Na deze goede bodem zijn we nog lekker uit geweest op Longstreet. We zijn naar een paar ‘echte Afrikaanse clubs’ geweest. Heel leuk die Afrikaanse muziek en die dansende Afrikanen. Die hebben echt een onwijs goed ritmegevoel en kunnen ook echt allemaal dansen. Om jaloers op te worden! Aan het eind van de avond hebben we een taxi terug gepakt naar ons hostel en zijn we lekker gaan slapen. De volgende dag moesten Maya en ik namelijk al weer vroeg op. We wilden graag een keer een gospeldienst meemaken hier in Afrika. Zodoende zijn we die zondagochtend naar de Hillsong kerk in Kaapstad gegaan. In de rij om de kerkzaal in te komen (ja, ja, je moet hier echt in de rij staan en dringen om naar binnen te mogen om een plekje te veroveren!) stonden we toevallig naast een Nederlandse man en vrouw. Dit bleken een piloot en stewardess van KLM te zijn. Ze dachten in eerste instantie dat wij ook KLM stewardessen waren. Een groot compliment natuurlijk, maar we hebben ze maar even verteld dat wij gewoon nog studenten zijn die hier op stage zijn. De dienst bleek een feestdienst te zijn aangezien de Hillsong kerk in Kaapstad die dag 7 jaar bestond. Een beetje een andere dienst dan anders dus en jammer genoeg niet helemaal het beeld wat wij bij een gospelkerk hadden. Desondanks was het wel een mooie dienst. Na de dienst zijn we weer terug gereden naar het hostel waar we Roos opgepikt hebben en waarna we met zijn 3en via de Chapmanspeak terug naar Genadendal gereden zijn. De Chapmanspeak is een mooie pass met super mooie uitzichten.

Dit leuke en ontspannen weekend was een mooie start van verder een vrij heftige en intense week. Het begon allemaal op dinsdag; de ‘Community Day’. Zoals hierboven al genoemd heb ik samen met Maya en Naina geholpen bij de organisatie van deze dag. De ‘Community Day’ is een dag speciaal voor alle kinderen van Genadendal en de omliggende dorpen. Zo werden er diverse sportwedstrijden en workshops gehouden voor de kinderen en kregen alle kinderen aan het eind een lekkere lunch. Geheel op zijn Afrikaans ging niet alles zoals gepland. Zo regende het die dag heel hard waardoor de geplande optocht en fietswedstrijd niet door konden gaan en begon de dag uiteindelijk ook veel later dan gepland, maar gelukkig zijn we daar inmiddels al wel aan gewent en flexibel in geworden. Gelukkig was de dag zelf verder wel een groot succes! De door ons georganiseerde make-over voor 10 meisjes die het goed konden gebruiken pakte super uit! En ook de fotobooth en het Nederlandse eten (spinaziestamppot) waar wij voor gezorgd hadden vielen in goede aarde. Al met al een geslaagde dag dus!

Op woensdag stonden onze eindpresentaties gepland. We moesten voor de projectcoördinator (Karin), onze ‘mama’ (Lizelle), de overige studenten en de aanwezige stagebegeleiders een presentatie geven over hetgeen je gedaan hebt tijdens je stageperiode hier. Aangezien dus ook alle stagebegeleiders aanwezig waren en die geen Nederlands spreken moest je de presentatie ook nog eens in het Afrikaans of Engels houden. Een extra moeilijkheid dus. Aangezien ik mijn hele stage samen heb gedaan met Maya en Naina hebben wij ook met zijn 3en gepresenteerd. We hebben gekozen om onze presentatie in het Afrikaans te doen, omdat onze stagebegeleider niet zo heel sterk is in Engels en we de presentatie toch ook grotendeels voor hem deden. Daarnaast vonden vooral Maya en ik dit ook wel mooi handig, omdat je er in het Afrikaans makkelijk een Nederlands woord tussendoor kan gooien, zonder dat het heel erg opvalt. Alle presentaties zijn goed gegaan en na afloop hebben Maya, Naina en ik onze stagebegeleider nog een ‘boek’ van een ruime 200 pagina’s overhandigd, waarin we het after school programma volledig, met lesvoorbereidingen en al, uitgewerkt hadden. Alex (onze stagebegeleider) was hier heel blij mee en had na afloop van alle presentaties nog een paar mooie woorden als bedankje voor de inzet van alle studenten die bij hun op school gewerkt hadden.

Een dag later, donderdags, vond het echte afscheid op de L.R. Schmidt Laerskool zelf plaats. We werden om 10.00 uur op school verwacht. Toen we hier aankwamen waren alle klassen bezig om zich op te stellen op het schoolplein. Wij kwamen samen met Alex op de verhoging voor de klassen te staan. Heel indrukwekkend daar zo staan met de hele school speciaal voor jou zo voor je! Als eerst kregen we een mooie toespraak van Alex waarin we onder andere bedankt werden voor alles wat we voor de school gedaan hadden. Daarna waren er nog een aantal kinderen aan de beurt die ook hun bijdrage leverden. Zo lazen 2 kinderen een mooi bedankje voor ons voor en kregen we van een aantal andere kinderen allemaal een klein bedankje overhandigd. Daarna was het de beurt aan ons. Roos had namens ons allemaal een speech op papier gezet en zou deze voor lezen. Echter halverwege kon ze de tranen niet langer binnenhouden waardoor Renate het overgenomen heeft. Aan het eind van de speech stonden we bijna allemaal met tranen in onze ogen voor de groep en zagen we ook een aantal docenten een traantje wegvegen. Als studenten hadden we een afscheidscadeau voor de school gekocht, maar deze was te groot en zwaar voor ons om zelf mee te nemen naar school en zou door Lizelle met een auto naar school gebracht worden. In de tijd dat we hier op stonden te wachten hebben we met de hele school nog een keer alle liedjes gezongen die wij ze aangeleerd hebben. Zo hebben we het hygiëne lied van Lotte en Dewi en de hokie pokie en de kabouterdans van Roos en Renate nog een keer gezongen met de hele school. Daarna kwam Lizelle er al aan en hebben we ons cadeau aan de school overhandigd. We hadden gehoord dat de school graag (picknick)banken wil aanschaffen, zodat de kinderen tijdens de lunchpauze ook kunnen zitten met hun eten. Om ze vast een beetje op weg te helpen hebben wij de school hun eerste bank gegeven. Alex was even helemaal sprakeloos toen hij ons cadeau zag. Hij was helemaal overdonderd en heel blij! Na de overhandiging van ons cadeau was het dan echt tijd om de laatste foto’s met de kinderen te schieten en echt afscheid te gaan nemen van alle kinderen en docenten. Dit was een heel raar en emotioneel afscheid. Je hebt een ruime 4 maanden met al deze mensen en kinderen opgetrokken en gewerkt en dat moet je nu allemaal achter je laten. Gedurende de rest van de dag waren zowel Roos als ik hier nog steeds een beetje van ontdaan.

Na de rare en emotionele donderdag moest ik vrijdag nog weer een dag vol aan de bak, aangezien ik die dag de deadline had voor mijn eindverslag voor stage. Na een halve dag bikkelen was mijn verslag af en wonder boven wonder deed de wifi het een keer fatsoenlijk, waardoor ik hem ook nog vrij snel geupload had op de schoolsite ook. Wat een heerlijk gevoel; helemaal klaar met alles en echt klaar om lekker te genieten en vakantie te houden. Die avond hadden we een groot afscheidsfeest aangezien het de laatste avond van Roos en Renate was in Zuid-Afrika en snel daarna ook de rest van de studenten om de beurt zou gaan vertrekken en weer terug zou gaan naar Nederland. Het was een gezellige avond, waar iedereen die we hier hebben leren kennen en mee opgetrokken voor uitgenodigd was. Echter was ook dit feest heel dubbel, aangezien het de laatste keer zou zijn dat we als groep compleet waren.

Na een heerlijke dag genieten in de zon ben ik zaterdagavond samen met Lizelle met Roos en Renate meegegaan naar het vliegveld om ze uit te zwaaien. Ondanks dat het in het begin niet altijd even lekker liep tussen ons 3en in huis is dit helemaal bijgedraaid en vond ik het heel raar en jammer om afscheid van ze te moeten nemen. Ook hier zijn weer de nodige traantjes weggeveegd en na een dikke knuffel zijn Roos en Renate de douane doorgegaan en het vliegtuig ingestapt.

Vanaf nu heb ik de komende maand het huis helemaal voor mij alleen. Heel raar en stil zo zonder hun. De eerste paar dagen voelden heel raar; alsof Roos en Renate een paar dagen naar Kaapstad waren of zo en elk moment weer terug konden komen.

Gelukkig voor mij heb ik hier nog een goede maand om heerlijk te ontspannen en vakantie te houden. Samen met Lotte, Dewi en Maya ga ik aankomende week lekker voor 1,5 week weg om de ‘Garden Route’ te doen. Een hele mooie route langs de oostkust van Zuid-Afrika, maar hier zal ik in mijn volgende blog meer over gaan vertellen.